Carroll, ach! Opowiadania

Na tą książkę czekałam od chwili, kiedy dowiedziałam się, że zostanie wydana. Uwielbiam powieści Carrolla, który nie wydał nic od 2007 roku. Byłam więc niezwykle podekscytowana, naprawdę. Emocje sięgały zenitu. Kiedy więc w końcu, po kilku miesiącach, trafiła w moje ręce, zaczęłam czytać od razu. I tak jak usiadłam, wstałam ze trzy razy z kanapy, żeby pójść do łazienki i zrobić sobie herbaty, mruknęłam coś do C. (prawdopodobnie, żeby mi nie przeszkadzał - nie jestem pewna, w jakim języku), po czym z zadowoleniem odłożyłam książkę na kolana, zakładkę zostawiając w dłoni. Naprawdę chciało mi się czytać, wciągnęłam się bez reszty. I choć w kwestii powieści i opowiadań Carrolla jestem niezwykle subiektywna, to mimo przeczytania Kobiety, która wyszła za chmurę od deski do deski, przy jednym podejściu, nie byłam aż tak zachwycona, jak się tego spodziewałam...

Po pierwsze - zdecydowanie wolę jego powieści niż opowiadania. Tam ma czas, żeby powoli rozwijać historię, wciągać mnie, uwodzić, pomału odkrywać przede mną fragmenty układanki. Zdradza tajemnice nie od razu, lecz stopniowo, potęgując napięcie. Jednocześnie chcę już skończyć, żeby dowiedzieć się, o co właściwie chodzi, a z drugiej pragnę, żeby opowieść ciągnęła się w nieskończoność. Zawsze zaskakuje mnie zakończeniem. Ma niesamowitą fantazję, która, mam wrażenie, udziela się i mi.

Kobieta, która wyszła za chmurę to zbiór opowiadań, w których mieszają się elementy zupełnie zwyczajne z fantastycznymi. W tytułowym bohaterka znalazła partnera przez biuro matrymonialne, i nie byłoby w tym nic dziwnego, gdyby nie fakt, że jej przyszły mąż jest... Kosmitą. Najbardziej podobało mi się Pół kroku od furii - opowieść o współczesnej alchemiczce, która zdradziła swój sekret nieodpowiedniemu człowiekowi i musiała w wątpliwy moralnie sposób ratować swoje życie. Dom na wyżynie to historia młodego mężczyzny, zwykłego aż do bólu, którego nagle zaczynają fascynować rusztowania. Kiedy znika, aby zamieszkać na jednym z nich, jego żona niemal odchodzi od zmysłów. Harris przeszedł już jednak na zupełnie inny poziom, z którego nie ma powrotu... W Skradzionym kościele z kolei poznajemy młode małżeństwo. Akurat wybierają się na jej pierwsze spotkanie z jego rodzicami. I nie byłoby w tym nic dziwnego, gdyby nie fakt, że nie żyją oni już od kilku ładnych lat...

Opowiadania wciągają, zaskakują, każą patrzeć na elementy otaczającej nas rzeczywistości z zupełnie innej perspektywy. Dla mnie jednak zbyt krótkie, żeby naprawdę poruszyć. Oczywiście, że warto po nie sięgnąć - Carroll kreuje bowiem światy, o których nawet filozofom się nie śniło...

Kobieta, która wyszła za chmurę

Jonathan Carroll

Dom Wydawniczy Rebis

Poznań, 2012