Wietnamskie?

Szczerze - nie mam pojęcia. Ale jest tak specyficzne, że jestem skłonna w to uwierzyć. Polskie to to nie jest z pewnością. Ale - od początku.

Pierwszy raz upiekłam to ciasto dość dawno temu. Niezbyt mi zasmakowało - dziwna konsystencja, słodkie, ale takie jakieś... Dziwne. Duży natomiast wpadł w zachwyt. Dlatego nastąpił raz drugi, trzeci, i kolejny. W tej chwili zjadam je ze smakiem, a D. nie za bardzo chce się dzielić. Kiedy tylko mamy nadmiar dojrzałych bananów, robi maślane oczy i delikatnie sugeruje, że może bym upiekła to ciasto... I piekę. A później znika wyjątkowo szybko, bo Duży zjada je na śniadanie, i kolację, i jeszcze czasem jako deser po obiedzie. 

Z pewnością kaloryczne, ale od czasu do czasu można sobie pozwolić. 

Przepis zadomowił się u nas dobre, na poprzednim blogu też o nim pisałam. Pierwowzór pochodzi od Doroty. Od siebie dorzuciłam sok cytrusowy - nie czuć go za bardzo, ale wydaje mi się, że to zawsze jakieś złagodzenie tej wielkiej słodkości...

Hmm... No tak, wiem, jak to wygląda. Trochę jak szynka? Z cebulą? Ale to banany są w środku. Naprawdę. I smakują bardzo bananowo. 

Wietnamskie pieczone ciasto bananowe

Składniki:

(na tortownicę o średnicy 24 cm)

• 9 dojrzałych bananów
• 60 g drobnego cukru
• sok z 1 limonki
• sok z 1/2 cytryny
• 7 jajek
• 400 g mleka skondensowanego słodzonego
• 250 g masła
• 200 g mąki

Banany pokroić w plasterki, wymieszać z cukrem oraz sokiem z cytryny i limonki. Odstawić na 30 minut. 

Masło roztopić i przestudzić.

Całe jajka dobrze ubić, dodać mleko skondensowane i masło, nie przerywając miksowania. Do miski przesiać mąkę, wymieszać. Dodać banany, delikatnie połączyć.

Masę wylać do formy wyłożonej folią aluminiową, z wysmarowanymi masłem bokami.

Piec w 200 st. C. przez 1 godzinę, do suchego patyczka.

Jeśli zacznie się zbyt mocno rumienić, można wierzch przykryć folią.

Wystudzić w lekko uchylonym piekarniku, przechowywać w lodówce.

Smacznego!

Jutro sobota. Wiecie, gdzie się wybieram? Na bazar. Że niby w zeszłym tygodniu byłam...? I co z tego? Może będą mieli jeszcze ładniejszy rabarbar, jakieś banany albo coś zupełnie innego, na co akurat będę miała ochotę? Poza tym Smokowi też się należy, żeby mu takie miejsce pokazać...