niedziela, 29 marca 2015

Idealna babka mojej Mamy. Z historią w tle

Wczoraj poranek przywitał nas zaskakująco słonecznie, aż się chciało wyjść na spacer. Razem z Ptysią obeszliśmy pół naszego miasteczka - oba parki, a z jednego do drugiego przeszliśmy bardzo okrężną drogą. Po drodze zahaczyliśmy o sklep, nabyliśmy pyszny chlebek na śniadanie, i w radosnym nastroju zaczęliśmy planować resztę dnia. Niestety - niebo szybko się zachmurzyło, a wraz z chmurami nadszedł deszcz. Zimny i ciężki, zmusił nas do zostania w domu. I dopiero o dwudziestej pierwszej C. wyszedł do pracy... Dziwnie. Ale jak mus, to mus.

A teraz już wróćmy do moich ulubionych wielkanocnych wypieków (serniki piekę i zjadam przez cały rok, więc się nie liczą). Tym razem zabrałam się za babkę mojej Mamy, która podobno miała nie wyjść, a udała się jak ta lala.
Z babką tą wiążę się cała długa historia. Otóż, jeszcze w podstawówce, Mama upiekła mi taką do szkoły. Z podwójnej porcji, żeby dla nikogo nie zabrakło. Okazało się, że mi nie udało się załapać - od momentu gdy wylądowała na stole, do chwili jej całkowitego zniknięcia nie minął kwadrans. Wszyscy się na nią rzucili - i koledzy, i nauczyciele; wszyscy się nią zachwycili. Miękka, puszysta, delikatnie cytrynowa i lekko wilgotna. Babka idealna, nie było co do tego najmniejszych wątpliwości. Niestety, okazało się, że to były ostatnie wielkie chwile tejże babki. Od tamtej chwili ani razu się nie udała - a to zakalec, a to za sucha, a to w ogóle nie wiadomo co... Po kilkunastu próbach Mama porzuciła marzenia o babce idealnej, nawet nie zerkała w stronę przepisu przy wyborze ciasta. A my ciągle ją wspominaliśmy...
W końcu więc, po długich latach, poprosiłam Mamę o przepis. Zanotowałam go skrupulatnie na jakimś świstku, a gdy w końcu chciałam ją upiec, nie mogłam go znaleźć. Na prośbę o jego powtórzenie Tato przysłał mi smsa z przepisem i adnotacją, że Mama nie ma pojęcia, po co go chcę, skoro i tak nie wyjdzie, co tym bardziej utwierdziło mnie w przekonaniu, że koniecznie muszę taką upiec.

Okazało się, że nie mam w domu kisielu cytrynowego, wybrałam więc wiśniowy. Pominęłam jedno jajko, dodałam nieco mniej tłuszczu, i, moi drodzy, wyszła mi babka jak ze wspomnień, idealna. Lekko wilgotna, intensywnie maślana, sypka, ale się nie kruszy. Delikatny wiśniowy aromat wzmocniłam dekoracją z suszonych wiśni (można użyć kandyzowanych - są ładniejsze, ale ja wolę smak suszonych). W dodatku ma śliczny, pastelowo-różowy kolor. Nas urzekła, zjedliśmy ją naprawdę szybko (o czym może nie powinnam głośno mówić).
Mama zarzeka się, że spróbuje znowu. Mam nadzieję, że i jej się uda. 

Wiśniowa babka kisielowa

Składniki:
(na formę z kominem o pojemności 2 l)
  • 4 jajka
  • 125 g cukru
  • 180 g mąki pszennej
  • 2 opakowania kisielu wiśniowego, proszek (o pojemności 38 g każde)
  • 2 łyżeczki proszku do pieczenia
  • 125 g masła
lukier:
  • 125 g cukru pudru
  • 3 łyżki soku z cytryny
dodatkowo:
  • 15 g suszonych wiśni
Mąkę przesiać, wymieszać z kisielem i proszkiem.
masło rozpuścić, przestudzić.
Jajka z cukrem ubić na puszystą, jasną masę. Partiami dodawać mąkę, miksując na najniższych obrotach miksera. Na końcu wąskim strumieniem wlać ostudzone masło.
Masę przelać do formy wysmarowanej masłem i wysypanej mąką.

Piec w 180 st. C. przez 30-35 minut, do suchego patyczka.
Ostudzić w formie.

Ostudzoną babkę wyjąć z formy, ozdobić lukrem z wymieszanego cukru pudru z sokiem z cytryny, ozdobić posiekanymi wiśniami.

Smacznego!

Skąd Mama ma przepis? Szczerze mówiąc, nie wiem... Był zapisany w zeszycie, odkąd pamiętam. W internecie można znaleźć całe mnóstwo przepisów na babki kisielowe, ale dla mnie ta i tak zawsze będzie najlepsza.

Babki Wielkanocne 2015

30 komentarzy:

  1. Cudna, jaki uroczy kolor ;)

    OdpowiedzUsuń
  2. Jaki ciekawy przepis na babę :) Wygląda super i pewnie tak samo smakuje!

    OdpowiedzUsuń
  3. Wygląda pięknie, też spróbuję.

    OdpowiedzUsuń
  4. Fantastyczną historię ma ta babka :) Kapryśna jest jak widać ;) ale też i pyszna :)

    OdpowiedzUsuń
  5. Mi najlepsze wypieki wychodzą, kiedy zbytnio się nie przykładam - a twoja babka może z tych lekko kapryśnych. Nie mniej, jak wyjdzie raz na jakiś - to dopiero smakuje:)))

    OdpowiedzUsuń
  6. Ale ma piękny kolorek :) Czasami warto jednak wrócić do starych przepisów z zeszytu mamy :)))

    OdpowiedzUsuń
  7. Wspaniała babka Ci wyszła :-) u mnie też dzisiaj króluję i jest pyszna :-)

    OdpowiedzUsuń
  8. pyszna ta babka, muszę tez zrobić kiedyś taką z kisielem :) Pozdrawiam!

    OdpowiedzUsuń
  9. Bo czasem trzeba spojrzeć na przepis świeżym okiem i coś pozmieniać, wtedy są dwie opcje: albo będzie idealnie albo przesadzimy i nic nie będzie; )
    U Ciebie wszystko wyszło, w jak najlepszym porządku, babka wygląda świetnie!: )

    OdpowiedzUsuń
  10. Nie piekłam babki z kisielem. Ale chętnie spróbuję, bo słyszę same zachwyty nad tymi babkami. Twoja faktycznie ma niesamowity kolor. W ogóle wygląda ciekawie i już mi ślinka cieknie na jej widok :)

    OdpowiedzUsuń
  11. Podobną historię przeżywam do dziś z babą na ajerkoniaku, tylko raz mi się udała znakomicie i wszystkim którzy przepis ode mnie wzięli, natomiast mi się już nie udaje ,upierałam się kilka lat piekąc ją bez powodzenia, zawsze zakalec, albo niedopieczona.Przestałam piec i o niej myśleć, ale wróciła jak bumerang po przeczytaniu Twojej historii i pewnie znów kiedyś spróbuję się z nią zmierzyć.
    Wisienki doskonale podkreślają smak babki .

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Może trzeba lekko zmienić przepis? U mnie jedno jajko mniej zdziałało cuda ;)

      Usuń
    2. No tak , może to jest sposób?

      Usuń
  12. Babka pewnie pyszna, ale z moich rąk na pewno wyjdzie zakalec..:c

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Jakbym moją Mamę słyszała :)
      Mi też kiedyś zakalce w babkach wychodziły. Trochę praktyki, i teraz uwielbiam je piec :)

      Usuń
  13. Witaj Aniu. Zam ją ze słyszenia ale jeszcze jej nie robiłam. W Hiszpanii nie ma w sklepach kisielu.W wakacje może w końcu ją zrobię. Jeśli nie zapomnę.Pozdrawiam. ps u nas słonecznie i ciepło

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. W Danii też nie ma, zawsze sobie z Polski przywożę :)

      Usuń
  14. Wygląda rewelacyjnie i pewnie tak smakuje. Czasami jeden składnik więcej , jeden mniej i mamy ideał . Ciekawe czy mama upiecze tak wspaniałą babę ?

    OdpowiedzUsuń
  15. Znakomita! Kusi mnie ten wiśniowy smak :)

    OdpowiedzUsuń
  16. Tak to już jest, że tęsknimy za smakami dzieciństwa ... i jaka radość jak się je odnajdzie:) ....

    OdpowiedzUsuń
  17. Ciekawa historia :) A babka świetna!

    OdpowiedzUsuń
  18. Czasami tak właśnie bywa ;) Taką babkę robiłam w zeszłym roku ale choć smakowała dobrze to mi kolor nie wyszedł ciekawy...

    OdpowiedzUsuń
  19. ja też pamiętam tę babkę z dzieciństwa, dzisiaj o niej mi przypomniałaś, dziękuję :) a Twoja babeczka prezentuje się pięknie :) pozdrawiam

    OdpowiedzUsuń
  20. Taką babkę też pamiętam z dzieciństwa, nie wiem czy dokładnie taki przepis, bo ja przepisu nie mam, ale pamiętam, że była pyszna.

    OdpowiedzUsuń