O tajemniczej księdze imion

O książkach (o jedzeniu zresztą też) lubię pisać na świeżo. Tak dwa - trzy dni po skończeniu lektury, kiedy ciągle pamiętam szczegóły, a jednocześnie udało mi się co nieco w głowie ułożyć. Po powieści, które mi się spodobały, po jakimś czasie sięgam znowu, żeby je sobie odświeżyć i spojrzeć na treść być może z nieco innego punktu widzenia. Do tych, które mnie nie zachwyciły, nie wracam. Po co, skoro tyle jest nowych, ciągle czekających, aż wreszcie się za nie zabiorę...?

Z przykrością muszę stwierdzić, że książka, o której dziś Wam opowiem, zalicza się do tej drugiej kategorii.

Po Księgę imion sięgnęłam z kilku powodów. Spodobała mi się okładka, a tekst na obwolucie tylko dodatkowo zachęcił. Zachwycona i podekscytowana,  końcu zabrałam się do lektury. Niestety, treść mnie rozczarowała.

Księga imion Jill Gregory i Karen Tintori to historia widziana oczami Davida - wykładowcy akademickiego, inteligentnego młodego człowieka. Jako dziecko przeżył poważny wypadek - razem z koleżanką i znajomym spadli z dachu. Niestety, drugi chłopiec zapadł w śpiączkę, z której się nigdy (podobno) nie obudził. 

Dwa lata później w głowie naszego bohatera zaczynają pojawiać się nazwiska. Nie widzi w tym sensu, nie rozumie, o co chodzi, ale skrzętnie zapisuje je w notatniku w czerwonej oprawie. Po latach z przerażeniem zauważa, że jedno z nazwisk należy do jego pasierbicy, którą, mimo rozwodu z jej matką, nadal traktuje jak córkę. Nie wiedząc, co robić, udaje się po pomoc do najbliższego przyjaciela - katolickiego księdza. Ten wysyła go do starego rabina, który odsłania przed Davidem tajemnice kabały. Okazuje się, że nazwiska należą do lamed wowników - sprawiedliwych, dzięki którym świat się nie rozpada. Niestety, tajna organizacja gnozytów pragnie ich wszystkich zamordować i doprowadzić tym sposobem do końca świata.

Czy im się uda? Czy David zrozumie, jaka odpowiedzialność na nim spoczywa? Cy uda mu się uratować pasierbicę i cały świat? Na te pytania odpowiedzi znajdziecie w książce.

A teraz odrobina prywatnej refleksji. Temat spodobał mi się bardzo - kabała to zawiła sprawa, a w książce zostajemy sprawnie wprowadzeni w szczegóły. Podoba mi się taki motyw intrygi, tajne stowarzyszenie, które od wieków dąży do upadku ludzkości. Niestety, choć historia jest ciekawa, główni bohaterowie, zamiast sprawiać, że krew nam szybciej w żyłach popłynie, sprawiają, że powieść dużo traci. Są bowiem płascy, stereotypowi, do bólu przewidywalni. Mamy Davida, inteligentnego, przystojnego, wysportowanego. Kobieta, która wprowadza go w świat kabały okazuje się idealną pięknością, w której po prostu nie można się nie zakochać. Jego pasierbica jest miłą i zupełnie bez wyrazu dziewczynką, a jej matka urodzoną histeryczką. Zwroty akcji, owszem, są, ale niestety - nie zaskakują. 

Podsumowując - autorki miały pomysł, jednak za bardzo skupiły się na kabale i jej tajemnicach, pozostawiając resztę samej sobie. A wiadomo, że z tego nic dobrego wyjść nie może.

Książka - żebyście nie odnieśli mylnego wrażenia - nie jest zupełnie beznadziejna, ale nie jest też porywająca. Ot, takie czytadło do autobusu - nawet jeśli się je zgubi, wielkiej straty nie będzie.

Księga imion

Jill Gregory, Karen Tintori

Świat Książki

Warszawa 2007